Не загрузил центральный отсек монолитным слоем цеолита, а разбил на отдельные лотки по следующим причинам.
Зразумеў зараз. Вы эксплуатуэце вертыкальную складаючую патока, а не гарызантальную. У Вас адзін латок амываецца пераважна зьнізу, другі - зьверху і г.д. Наколькі шчыльна нароблена дзірак у доньях латкоў, бо калі дзірак небагата, то амыў зьверху, які не мае ніякага супраціву свайму патоку, больш выгадны. Хаця з часам усё роўна усё павінна адрэгулявацца само...
Што пад ніжнім латком і навошта?
Пра 3-4 см - бздура. Пры вялікім патоку вада на выхадзе з каністры адрозьніваецца ад акварыўмнай так мізерна, што рознасьцю ўмоў для бактэрый у першых сантыметрах слою субстрату і ў апошніх можна пагрэбаваць. Вось, наадварот, калі хуткасьць патоку слабая, і, адпаведна, бактэрыі пасьпяваюць акісьляць аміяк/нітрыт, спажываючы на гэта кісларод, хутчэй, чым пасьпявае прыйсьці новая вада, тады фактар глыбіні слою субстрату пачынае граць сваю ролю. Бактэрыі ў верхніх слаях маюць перавагу над ніжнімі і, адпаведна, верхнія слаі засяляюцца, а ніжнія - ў халастую. Такая сітуацыя ў акварыўмным грунце, дзе істотнае цячэньне адсутнічае ўвогульле, вось, там так: аэробныя нітрыфікатары засяляюць толькі верхнія сантыметры. Вы ж самі кажаце, што адной кошцы каструлю супу не скарміць? Дык дадумайце самі, чым 5-6 ці 10-12 см не задавальняюць бактэрый, калі верхнія (тыя, што пасяліліся ў слоі 0-4 см) не пасьпяваюць усё з'есьці?
